Aðalfundur Verkalýðsfélags Vestfirðinga verður haldinn þriðjudaginn 18. maí 2021 kl.18.00 á Hótel Ísafirði.

Vegna samkomutakmarkana eru félagsmenn beðnir að tilkynna þátttöku á postur@verkvest.is. Einnig verður hægt að taka þátt um fjarfundabúnað.

Boðið verður upp á málsverð í upphafi fundar.

Dagskrá:

Venjuleg aðalfundarstörf samkvæmt 24.gr laga félagsins 

Önnur mál

Allir félagsmenn eiga jafnan atkvæðis- málfrelsis- og tillögurétt á aðalfundi og eru hvattir til að mæta og nýta sér þann rétt.

Stjórn Verkalýðsfélags Vestfirðinga

Główne zebranie Verk Vest odbędzie się we wtorek 18 maja 2021 o godzinie 18.00 w Hotelu w Ísafjordzie.

Ze względu na ograniczenia dotyczące spotkań, członkowie są proszeni o powiadomienie o uczestnictwie pod adresem postur@verkvest.is.

Możliwy będzie również udział online ( internetowy)

Na początku spotkania będzie oferowany posiłek.

Program :

Padstawowe spotkanie działania zgodnie z art.24 ustawy związków.

Inne sprawy.

Wszyscy Nasi członkowie mają równe prawo  do głosowania oraz wypowiedzenia się na takim też zebraniu, dlatego zachęcamy do uczestnictwa oraz wykorzystania tego tez prawa.

 Rada Związków Zawodowych Verk Vest.

Til hamingju með alþjóðlegan baráttudag verkafólks. 

Afkoma samfélagsins á Íslandi á fyrri hluta 21. aldarinnar er þrátt fyrir allt með því besta sem þekkist í sögunni. Við búum í landi sem er ríkt af auðlindum – bæði af hendi náttúrunnar og mannauði. Með góðum vilja og réttum ákvörðunum getum við öll notið mannsæmandi lífskjara á Íslandi. Það er nóg til!

Yfirskrift 1. maí í ár „Það er nóg til“ er orðatiltæki sem flestir Íslendingar þekkja og nota gjarnan þegar gesti ber að garði. Fólki er boðið að njóta veitinga með viðkvæðinu „fáðu þér, það er nóg til“. En undirliggjandi meining er ekki síður „ekki vera feimin við að fá ykkur, við viljum deila með ykkur“.

Móðir mín heitin, sem ólst upp í stórum systkinahóp á alþýðuheimili, vandist því snemma að það væri sjálfsagt deila því litla sem var til með öðrum, sérstaklega þeim sem minna máttu sín. Hver man ekki eftir því að hafa komið í kaffi eða mat þar sem viðkvæðið var „endilega fáið ykkur meira, það er nóg til“. En það var samt ekki alltaf nóg til og því miður er það svo að enn í dag er enn ekki nóg til hjá öllum. Hins vegar virðist alltaf vera nóg til fyrir útvalda sérhagsmunahópa, elítuna sem alls ekki er tilbúin að deila af því sem er til með okkur hinum.

Nægir þar að nefna að nánast allar aðgerðir stjórnvalda í Kóvíd kreppunni miðuðu að því að verja fjármuni og völd sérhagsmunahópa á sama tíma og almennt launafólk átti að taka skellinn með skertu starfshlutfalli og hlutabótaleið stjórnvalda. Hér er eitthvað skakkt, er kannski bara nóg til fyrir suma?

Eins og í fyrri efnahagslægðum og kreppum hefur fyrst verið hugsað um sérhagsmunahópana áður en kemur að okkur hinum, almúganum í landinu. Þannig var stórfyrirtækjum, sem undanfarin ár höfðu greitt sér og eigendum tugi ef ekki hundruð milljarða í arð, komið á ríkisspenann.  Ríkisspenann sem dælir tugum milljarða inn í atvinnulífið í formi bóta og niðurfellingu skatta. Á sama tíma voru um 33.000 einstaklingar á hlutabótaleiðinni á skertum launum sem hagsmuna hópunum fannst vera meira en nóg. En við sem héldum og vildum trúa að það væri nóg til, fyrir okkur öll!

Því miður er rauði þráðurinn í áróðursmaskínu nýfrjálshyggjunnar í hinni svokölluðu Kóvíd kreppu sá að nú eigi stéttarfélögin með launafólk í broddi fylkingar að sýna ábyrgð. Helsta lausn og bjargráð nýfrjálshyggjunnar, þegar efnahagshrun og atvinnuleysi dundi yfir, var í raun að taka kjarasamninga úr sambandi og fresta eða fella niður umsamdar launahækkanir. Með þeim hætti átti svipta launafólk kjarasamningsbundnum réttindum og framfærslu með afleiðingum sem enn sæi ekki fyrir endann á.

Áróðurinn gekk líka út að það kostaði svo mikið að vera með starfsfólk. „Laun á Íslandi eru svo há” glumdi um gangana í Borgartúni og því var um að kenna að fyrirtækin stefndu í þrot. Ef þessi áróður hefði náð fram að ganga eru allar líkur á að afleiðingin hefði orðið enn víðtækara atvinnuleysi og alger djúpfrysting hagkerfisins. Þrátt fyrir barlóminn um „dýrt vinnuafl” þá var nóg til af fjármunum sem var dælt vinstri hægri út í atvinnulífið svo hægt væri að ráða fólk til vinnu á afsláttarkjörum. Þá var sko nóg til, það var bara ekki nóg til fyrir okkur hin, fólkið á gólfinu. Fólkið sem skapar samfélaginu hin raunverulegu verðmæti.

Afkomubónusar stjórnenda og arðgreiðslur til hluthafa hljóta að segja okkur hinum hversu vel gengur í íslensku atvinnulífi og að það hljóti að vera nóg til skiptanna. Hækkun launa æðstu stjórnenda fjömargra fyrirtækja virðist að minnsta kosti ekki vera eins kostnaðarsöm aðgerð og þegar kemur að hækkun launa til fólksins á gólfinu. Í þessu samhengi þarf varla að minna á ofurbónusa til forstjóra stórfyrtækja eða milljarða arðgreiðslna til eigenda sömu fyrirtækja. Það er einhvern vegin alltaf nógtil fyrir sérhagsmunahópana og þá sem eru betur settir í samfélaginu.

Partýið mitt er doggý eins og dalmatíuhundur
En ég slít hann í sundur
…
Þinn eini inngöngupassi er Blazzi!
Og ef þú veist ekki hver það er
Þá er þér ekki boðið
þér er ekki boðið!…

Höf: BlazRoca

Það var bara okkur, alþýðu landsins sem var ekki boðið í „partýið“ þó það væri sannarlega nóg til. Við vorum ekki með rétta „passann“.  En þeim sem var boðið voru sannarlega ekki til í að deila af hlaðborðinu með okkur. En þó svo okkur væri ekki boðið í „partýið“ eins og sérhagsmunahópunum, þá er okkur ætlað að borga fyrir partýið. Birtingarmynd gjaldsins er réttinda missir, skert laun og ótrygg afkoma svo dæmi séu tekin.  Því miður hefur Kóvíd kreppan ítrekað verið notuð sem skálkaskjól til að fremja alvarleg brot á þeim sem verst eru settir á vinnumarkaði. Það eitt og sér er alltof dýr partý passi!

Í komandi kosningum er frambjóðendum tíðrætt um að útrýma hinu og þessu og helst skal lita kóða allt klabbið. Útrýma á svifryki, húsnæðisskorti og skort á hjúkrunarrýmum skal lita kóða grænt og fallegt en um leið lækka laun kvennastétta í stórum stíl. Eitt stingur þó í augum, enginn frambjóðanda sem stigið hafa á stokk segjast ætla útrýma fátækt.

Ætli það sé meðvituð ákvörðun frambjóðenda að ætla ekki að útrýma fátækt?. Ætli þeim finnst ekki nóg til fyrir fátækt fólk, eða vilja þau gleyma að hér á landi er fátækt staðreynd þó nóg sé sannarlega til?.

Þannig heldur ójöfnuður á Íslandi áfram að aukast og er stéttarskiptingin orðin raunveruleg og áþreifanleg í okkar samfélagi. Samfélagi þar sem hinir ríku verða ríkari og fátækir sárafátækari. Það er sorgleg staðreynd í okkar auðuga samfélagi.

Baráttan heldur áfram. Stöndum öll saman og stöðvum skefjalausa sjálftöku sérhagsmunaafla á Íslandi.

Það er sannarlega nóg til. Líka fyrir okkur!

Finnbogi Sveinbjörnsson, formaður Verkalýðsfélags Vestfirðinga

Úr ávarpi forseta ASÍ sem birt er í vefriti Vinnunnar.

..." Í okkar ríka samfélagi með gjöfulum fiskimiðum, orkunni sem streymir úr iðrum jarðar og eftirsóknarverðri náttúru á enginn að líða skort. Þær raddir heyrast frá viðsemjendum og jafnvel stjórnvöldum að laun á Íslandi séu of há, útflutningsgreinarnar eigi að ráða hvað sé til skiptanna og meiri aga þurfi á vinnumarkaðinn. Í orðunum liggur skilningsleysi gagnvart stöðu þorra launafólks, að við séum ekki bara almennt sátt við okkar. Gott og vel, förum yfir nokkur þau atriði sem þarf að bæta úr til að sátt megi nást:

Í fyrsta lagi þurfum við öll að njóta auðlindanna okkar, þær eiga ekki að ganga kaupum og sölum eða vera seld á hrakvirði í samningum við orkufrek stórfyrirtæki sem koma sér hjá skattgreiðslum hér á landi. Það verður engin sátt á meðan risarnir í sjávarútveginum hafa 42 milljarða í hagnað en greiða einungis 4,8 milljarða í afnot af auðlindinni.

Það verður heldur engin sátt á meðan þeir ríkustu komast hjá því að greiða í sameiginlega sjóði, hvort sem er með skattaundanskotum, skattaívilnunum eða aflandsfélögum. Það verður ekki til að auka á sáttina að veikja eftirlitsstofnanir og auðvelda þannig svik gagnvart almenningi.

Skattana og auðlindagjöldin á að nota til að styrkja velferðarkerfið og koma því þannig fyrir að fólk þurfi ekki að velta fyrir sér hvort það hafi efni á að viðhalda heilsu sinni. Við getum öll notið menntunar og þess að kerfið grípi í raun og veru þau sem detta út af vinnumarkaði. Örorka eða aldur verði ekki ávísun á fátækt. ..."

Ávarp forseta í heild má lesa og hlusta á hér.

« 1 af 2 »

Annað árið í röð og í annað skiptið síðan 1923 getur íslenskt launafólk ekki safnast saman á 1. maí til að leggja áherslu á kröfur sínar. Líkt og í fyrra er brugðist við þessari stöðu með útsendingu frá sérstakri skemmti-og baráttusamkomu sem verður sjónvarpað á RÚV að kvöldi 1. maí (kl. 21:00).

Landsþekktir tónlistarmenn, skemmtiatriði og hugleiðingar launafólks víða af á landinu einkenna þáttinn. Meðal listamanna sem koma fram eru Emilíana Torrini og vinir, Margrét Rán og félagar, Fjallabræður, Skoffín, Moses Hightower, Jakob Birgisson uppistandari og Öreigarnir (blásarasveit Samma og Co).

Það er nóg til er yfirskrift 1. maí að þessu sinni. „Það er nóg til“ er orðatiltæki sem flestir Íslendingar þekkja og nota gjarnan þegar gest ber að garði. Fólki er boðið að njóta veitinga með viðkvæðinu „fáðu þér, það er nóg til“. En undirliggjandi meining er ekki síður „ekki vera feimin við að fá ykkur, við viljum deila með ykkur“.

Afkoma samfélagsins á Íslandi á fyrri hluta 21. aldarinnar er þrátt fyrir allt með því besta sem þekkist í sögunni. Við búum í landi sem er ríkt af auðlindum – bæði af hendi náttúrunnar og mannauði. Með góðum vilja og réttum ákvörðunum getum við öll notið mannsæmandi lífskjara á Íslandi. Það er nóg til!

Þar sem engar verða kröfugöngurnar verður hægt að búa til sitt eigið kröfuspjald á Facebook og sýna stuðning sinn við baráttu verkalýðshreyfingarinnar í verki með því að merkja prófílmyndina sína 1. maí. Við hvetjum til þátttöku í baráttudeginum á Facebook og svo til áhorfs á Rúv um kvöldið.

Að dagskránni í Sjónvarpinu og viðburðum á samfélagsmiðlum standa eftirfarandi heildarsamtök launafólks: ASÍ, BHM, BSRB og KÍ.